fbpx
Search
Close this search box.

Schipperen met Sena

Kern van de zaak

Op 11 juni 2019 heeft het Gerechtshof Den Haag een uitspraak gedaan in een langlopende zaak tussen verschillende organisatoren van dance-evenementen en de Stichting ter Exploitatie van Naburige Rechten, ofwel Sena. De uitspraak werd pas 16 juli 2019 gepubliceerd, dus vandaar dit verlate bericht daarover.

Kort gezegd, ging de zaak over de vaststelling van wat nou precies een “billijke vergoeding” is in de zin van artikel 7 lid 1 van de Wet op de Naburige Rechten (“WNR”). Deze vergoeding moet door de organisatoren worden betaald omdat er op de evenementen muziek wordt gedraaid / gespeeld die bij Sena geregistreerd staat.

Collectief rechtenbeheer

Het is als Music Industry Professional (“MIP”) belangrijk om de verschillende muziekrechten en inkomstenstromen uit elkaar te kunnen houden. Om te begrijpen waarom deze Haagse zaak van belang is, moet je daarom weten wat het verschil is tussen auteursrecht en naburig recht, tussen muziekuitgevers / publishers en platenmaatschappijen / labels. Als je dat helder op je netvlies hebt staan, dan is het een makkie om die rechten te vertalen naar het gebied van collectief rechtenbeheer. De bekendste partijen op dit vlak zijn Buma, Stemra en Sena.

Sena

Op haar website legt Sena duidelijk uit wat zij doen:

“Sena regelt de rechten van muzikanten en producenten. Zij krijgen van ons een vergoeding als hun muziek in het openbaar gedraaid wordt. Elke dag zetten wij ons in voor onze rechthebbenden. Dat zijn er nu ruim 30.000.


Muzikanten en producenten krijgen hun vergoeding dankzij muzieklicenties. Bedrijven en organisaties sluiten die licenties bij ons af. Als organisatie zonder winstoogmerk betalen wij de geïncasseerde gelden zo snel mogelijk en tegen zo laag mogelijke kosten door. Op die manier krijgen de makers van muziek waar zij recht op hebben.

Sena werkt op basis van de Wet op de naburige rechten en is gevestigd in Hilversum. Voluit staat Sena voor Stichting ter Exploitatie van Naburige rechten.”

En ook wat het verschil is met Buma en Stemra:

“Wanneer u muziek openbaar wilt maken, krijgt u te maken met zowel Sena als Buma/Stemra. Wat is precies het verschil tussen deze organisaties? Bij de productie van muziek zijn verschillende partijen betrokken: de bedenkers en de makers. Buma/Stemra komt op voor de bedenkers en zorgt ervoor dat aangesloten componisten, tekstschrijvers en uitgevers een vergoeding ontvangen als hun muziek gebruikt wordt (het auteursrecht). Sena komt op voor de makers en zorgt ervoor dat artiesten, sessiemuzikanten en producenten een vergoeding ontvangen als hun muziek gebruikt wordt (het naburig recht).”

Bron: https://sena.nl/nl/over-sena/over-ons

Wet op de Naburige Rechten / WNR

Sena geeft op haar website ook goed aan waar de WNR op toeziet:

“De Nederlandse Wet op de naburige rechten (WNR) is in 1993 ingevoerd en geeft een uitvoerend kunstenaar, film- of platenmaatschappij of omroeporganisatie het recht:

  • te beslissen of een uitvoering mag worden opgenomen;
  • te beslissen of een opname vermenigvuldigd en op de markt gebracht mag worden;
  • te beslissen of een opname uitgezonden of vertoond mag worden of ten gehore gebracht.

Op commerciële basis uitgebrachte muziek mag altijd worden uitgezonden of ten gehore gebracht mits er een billijke vergoeding voor wordt betaald. Er is dus sprake van een vergoedingsrecht. Het overtreden van de Wet op de naburige rechten is strafbaar. Bij de invoering van de WNR heeft de overheid Sena de opdracht gegeven om op basis van de Wet op de naburige rechten de vergoedingsrechten van alle Nederlandse artiesten en platenproducenten te regelen.”

Bron: https://sena.nl/nl/de-wet-op-naburige-rechten

Artikel 7 lid 1 WNR

In de zaak tussen de organisatoren en Sena speelde met name artikel 7 lid 1 WNR een rol. In dit artikellid staat het volgende:

“Een voor commerciële doeleinden uitgebracht fonogram of een reproduktie daarvan kan zonder toestemming van de producent van het fonogram en de uitvoerende kunstenaar of hun rechtverkrijgenden worden uitgezonden, heruitgezonden of op een andere wijze openbaar gemaakt, mits daarvoor een billijke vergoeding wordt betaald. Het in het eerste volzin bepaalde is niet van toepassing op het beschikbaar stellen voor het publiek van een dergelijk fonogram.”

Lekker oldschool om reproduktie met een k te schrijven, hè? Maar goed, er moet dus worden afgetikt. De vraag is alleen wanneer en hoeveel.

Probleem / fittie met Sena

De fittie in deze zaak ging onder meer over de manier de Sena-indeling in categorieën van dance-evenementen. Die indeling leidde namelijk tot een bepaalde tariefgroep en daar waren de organisatoren het niet mee eens. Vroegâh gold hiervoor bij evenementen het horeca-/discothekentarief (gebaseerd op het aantal vierkante meters). Maar ja, wat moet je nou met een megagroot festivalterrein met maar 1 stage? Leuk, die ruimte om te dansen, maar wel onbehoorlijk duur.

Beslissing van het Hof

Even nog heel snel: als een ‘gewone’ rechtbank een uitspraak doet, dan kun je in hoger beroep als je het niet eens bent met die uitspraak. Je kan dan bij het Gerechtshof / Hof terecht. Dat was in deze zaak dus het geval.

Grondslag billijke Sena-vergoeding

Het Hof bepaalt dat de grondslag voor het berekenen van de billijke vergoeding gebaseerd (voor na 1 januari 2014) wordt op de recette. De “recette” is in dit geval het totaal aantal bezoekers x de ticketprijs minus de btw.

Hoogte van de vergoeding

In rechtsoverweging (“RO”) 26 wordt de hoogte bepaald:

“Op grond van het voorgaande zal het hof, uitgaande van een ticketprijs van € 50,00 en van 70% Rome-repertoire, een prijs van € 0,75 per bezoeker als uitgangspunt nemen bij de vaststelling van de billijke vergoeding voor dance evenementen.”

Dat Rome-repertoire ziet toe op muziek die wordt beschermd door middel van het in 1961 te Rome gesloten Internationaal Verdrag inzake de Bescherming van Uitvoerende Kunstenaars, Producenten van Fonogrammen en Omroeporganisaties (het verdrag van Rome). Weet je dat ook weer.

Er moet dus worden vastgesteld hoeveel procent van de gedraaide muziek onder die regeling valt. Dat is op zich niet heel moeilijk, maar wel heel belangrijk. Bedrijven als het Nederlandse DJ Monitor kunnen dat monitoren. Als die data wordt gematcht met de database van Sena, dan ben je er. Heel kort door de bocht, maar daar komt het wel op neer.

Eindbeslissing

Het Hof vernietigde in deze zaak de uitspraak van de rechtbank (van 2 oktober 2013!) en bepaalde kort gezegd dat de op grond van artikel 7 lid 1 WNR bedoelde billijke vergoeding voor het openbaar maken van commercieel uitgebrachte fonogrammen door de organisatoren op de door hen georganiseerde dance evenementen bij gebruik van 60% of meer Sena-repertoire vanaf 1 januari 2014 het volgende moet zijn:

  • voor alle dance evenementen met een ticketprijs tot € 85,00: 1.625 % van de recette;
  • voor dance evenementen met een ticketprijs van € 85,00 en meer: 1.3 % van de recette;
  • voor gratis dance evenementen: € 0,075 per bezoeker met een minimum vergoeding van € 50,70 en een maximum vergoeding van € 2.028,09.

Het Hof stelt daarnaast allerlei regels vast om de tarieven te bepalen en uiteraard zijn er wat uitzonderingen op de regel. Als je wil, dan kun je die nalezen op https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:GHDHA:2019:1922.

Wat verder van belang is, is uiteraard hoe je vaststelt of en hoeveel Sena-repertoire er wordt gedraaid op de dancefeesten. Het Hof zegt daarover dat de betreffende organisator en Sena de redelijke en evenredige kosten ter vaststelling van het werkelijke percentage gebruikt Sena-repertoire ieder voor de helft dienen te dragen. Dat is dus mooi meegenomen en goed voor de muziekindustrie.

Conclusie

Zowel partijen als DJ Monitor, als de organisatoren en muzikanten profiteren van deze uitspraak, omdat er meer draagvlak komt voor het installeren van hun handige monitoringsystemen en de kosten daarvan worden gedragen door 2 partijen. Dit zorgt er (hopelijk) voor dat de drempel deels wordt weggenomen om de muziek die wordt gedraaid te monitoren. Als Sena wordt voorzien van correcte data, dan kunnen de juiste rechthebbenden worden uitbetaald, zolang Sena zich ervoor inzet om niet alleen uit te betalen via referentierepertoire, maar daadwerkelijk 1-op-1 gaat uitbetalen aan rechthebbenden. Wellicht toekomstmuziek op dit 1-op-1, 100% kloppend en real time te regelen. Maar, wél hele vette toekomstmuziek.

Dit bericht delen:

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest
Reddit
Tumblr
WhatsApp
Email

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

SANDER PETIT LL.M

Contact opnemen met Sander Petit - De Dance-Advocaat
Foto: Wouter Wolfkamp (Nortoir)

RECENTE BERICHTEN

sena betalen

Sena betalen?

De factuur van Buma en Sena; daar had je even geen rekening mee gehouden in je begroting. En nu?

Veel organisatoren staan er niet bij stil dat je aan Buma en Sena moet betalen als er bepaalde muziek op je evenement wordt gedraaid. Maar moet echt je betalen en zo ja, hoeveel?

Lees verder »
artiestenovereenkomst niet vernietigbaar

Artiestenovereenkomst niet vernietigbaar – niet zo Flex voor Ronnie

RONNIE FLEX VERLIEST RECHTSZAAK TEGEN TOP NOTCH

De artiestenovereenkomst tussen rapper Ronnie Flex en Top Notch is niet vernietigbaar volgens de Amsterdamse rechtbank.

Daarnaast wordt geoordeeld dat Ronnie Flex geen mastereigenaar is van zijn tracks. Een flinke domper voor de artiest die zelf een rechtszaak startte tegen het Nederlandse hiphop-imperium.

De zaak kent een aantal overeenkomsten met de rechtszaak tussen Martin Garrix en Spinnin’ Records, maar ook een paar belangrijke verschillen. Ik bespreek ze in dit artikel en geef tips voor zowel artiesten als labels als het gaat over het checken en onderhandelen van #artiestenovereenkomsten.

Lees verder »

SOCIALS